save me | نجاتم بده P6
*درخواستی
...ﻣﻦ ﻛﺴﻲ ﺟﺰ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻟﻮﺳﻴﻔﺮ ﻧﻴﺴﺘﻢ!
ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻮﻡ:
ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ 15 ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ:
-ﺑﭽﻪ! ﺑﻴﺎ ﻏﺬﺍ ﺑﺨﻮﺭ
ﻛﻮﺩﻛﻲ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺩﺭ
ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺪﺍ ﺧﻴﺰ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﺷﻜﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﻝ
ﺑﻴﻮﻩ ﺭﺍ ﻣﻲ ﻓﺸﺮﺩ، ﻟﺐ ﺯﺩ.
+ﻣﻦ...ﻣﻦ ﺍﻭﻣﺎ ﺭﻭ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻡ!
ﺯﻥ ﺍﺧﻢ ﻛﻤﺮﻧﮕﻲ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺟﺎﻱ ﺯﺧﻢ ﺭﻭﻱ ﭼﺸﻢ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺭﺍ
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎ ﺗﻀﺎﺩﻱ ﺧﺎﺹ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﭘﺮ
ﻣﻬﺮ ﺯﻥ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﺩﺍﺷﺖ.
: ﺑﺒﻴﻦ ﺑﭽﻪ ﻧﻨﻪ! ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺩﻭﻧﻢ ﻧﻨﻪ ﺍﺯ ﻛﺪﻭﻡ ﮔﻮﺭﻱ ﺑﺮﺍﺕ ﺑﻴﺎﺭﻡ
ﭘﺲ ﺯﻕ ﺯﻕ ﻧﻜﻦ ﺍﻭﻥ ﻏﺬﺍ ﺭﻭ ﻛﻮﻓﺖ ﻛﻦ.
ﻳﻮﺟﻴﻦ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻱ ﺍﺷﻜﻴﺶ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺗﺶ ﺷﺒﺎﻫﺖ
ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺎ ﻏﺬﺍﻱ ﺳﮓ ﻫﺎﻱ ﻭﻟﮕﺮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪ.
ﻣﻐﺰﺵ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ: ﻳﻮ ﺍﻭﻥ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺏ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺨﻮﺭ!
ﺍﻣﺎ ﻗﻠﺒﺶ ﺑﺎ ﻧﺪﺍﻳﻲ ﺳﺮﺳﺎﻡ ﺁﻭﺭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻲ ﺯﺩ: ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﻩ
ﺑﺨﻮﺭ ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﻣﻲ ﻣﻴﻤﺮﻱ.
ﺩﻧﻴﺎﻱ ﻋﺮﻭﺳﻜﻲ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺷﺐ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎﻱ
ﻛﺼﺎﻓﺖ ﺑﺎﺭ ﺳﮓ ﻫﺎﻱ ﻭﻟﮕﺮﺩ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻫﺎ ﺷﺪ.
ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺭﻭﺡ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺰﻭﻱ ﺗﺮ ﻣﻲ
ﻛﺮﺩ.
ﺣﺎﻝ:
ﺩﺭ ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺩﺍﺷﺖ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ.
ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺸﺖ!
ﻳﻮﺟﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺭﻭﺡ ﻟﻄﻴﻒ ﻛﻮﺩﻛﻴﺶ ﺭﺍ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﻫﺎﻱ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ
ﻫﺎ ،ﺑﺮﺩﻩ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻛﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺪﺭﻱ ﻛﻪ
ﻧﺎﺟﻲ ﺍﺵ ﺑﻮﺩ ﺍﺷﻚ ﻣﻲ ﺭﻳﺨﺖ.
-ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻱ ﺯﺧﻢ ﻫﺎﻱ ﻣﻨﻮ ﺑﺎﺯ ﻛﻨﻲ ﺟﻐﻠﻪ؟؟!
ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺍﺧﻢ ﻣﺤﻮﻱ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺯﻳﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ: ﻣﻲ
ﺧﻮﺍﻡ ﺩﺭﻣﺎﻧﺸﻮﻥ ﻛﻨﻢ.
ﺑﻪ ﻧﺎﮔﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﺍﻱ ﺧﻮﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﻠﻮﻝ 212 ﺷﺪ.
ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍ، ﺻﺪﺍﻱ ﺷﻜﺴﺘﻦ ﮔﻠﺪﺍﻥ ﺗﻮﻱ ﺳﻠﻮﻝ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍﻱ
ﺷﻜﺴﺘﻦ ﻗﻠﺐ ﺟﻴﻤﻴﻨﻲ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﻣﺎﻫﻴﭽﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﻨﺨﻮﺍﻧﺶ
ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ!
ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﭘﺴﺮﻙ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ
ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺑﻮﺩ ﺍﺷﻚ ﺭﻳﺨﺖ ﻭ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﭘﻴﻤﺎﻥ
ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺩﺍﺷﺖ.
ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻧﻴﺴﺖ؟؟
ﻭﺟﻮﺩﺕ ﺩﺭ ﻛﺸﻤﻜﺶ ﻫﺎﻱ ﺟﻴﻤﻴﻦ ﻭ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺣﻲ ﻛﻪ
ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ.
ﺷﺎﻳﺪ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﺿﺮﻳﻒ ﻭ ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ
ﺍﺵ ﮔﻮﺍﻩ ﻣﻲ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻓﺴﺎﺭ ﺭﻭﺣﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻮﺟﻴﻦ
ﻧﺒﺎﺧﺘﻪ.
+ﺏ...ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ!
ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻛﻪ ﻟﺮﺯ ﻫﺎﻱ ﭘﺴﺮﻙ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﻛﺸﻴﺪ.
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﺴﺮﻙ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﺗﻮﻫﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﭘﺴﺮ 6 ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺯﻳﺮ ﺧﺎﻙ ﺍﺭﻣﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ.
-ﻫﻴﻴﻴﻴﻴﺶ...ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﻣﻲ ﺑﺮﻣﺖ ﭘﻴﺶ ﺳﺮﻭﺍﻥ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ
ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻲ.
ﻳﻮﺟﻴﻦ ﺍﺧﻤﻲ ﻛﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻲ ﻣﻨﺖ ﺟﻴﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ
ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ.
+ﻡ...ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ!
ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻱ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻫﺎﻱ ﻳﻮ، ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻋﻬﺪ ﺑﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ
ﺑﮕﻮﻳﺪ.
ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺟﻴﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺧﻠﻖ
ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺍﺯ ﺯﺧﻢ ﻫﺎﻱ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺿﻌﻴﻔﺶ ﺗﺎ ﻣﺮﻫﻢ ﻫﺎﻱ ﺑﻲ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺭﻭﺍﻥ
ﭘﺰﺷﻜﺶ.
ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﻭ ﺟﻨﻮﻥ ﺩﺭﻭﻧﻴﺶ.
ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻳﻮﺟﻴﻨﻲ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ
ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻛﺮﺩﻩ!
.......................................................................................
#BTS
#hopmin
#هوپمین
#وانشات
...ﻣﻦ ﻛﺴﻲ ﺟﺰ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻟﻮﺳﻴﻔﺮ ﻧﻴﺴﺘﻢ!
ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻮﻡ:
ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ 15 ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ:
-ﺑﭽﻪ! ﺑﻴﺎ ﻏﺬﺍ ﺑﺨﻮﺭ
ﻛﻮﺩﻛﻲ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺩﺭ
ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺪﺍ ﺧﻴﺰ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﺷﻜﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﻝ
ﺑﻴﻮﻩ ﺭﺍ ﻣﻲ ﻓﺸﺮﺩ، ﻟﺐ ﺯﺩ.
+ﻣﻦ...ﻣﻦ ﺍﻭﻣﺎ ﺭﻭ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻡ!
ﺯﻥ ﺍﺧﻢ ﻛﻤﺮﻧﮕﻲ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺟﺎﻱ ﺯﺧﻢ ﺭﻭﻱ ﭼﺸﻢ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺭﺍ
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎ ﺗﻀﺎﺩﻱ ﺧﺎﺹ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﭘﺮ
ﻣﻬﺮ ﺯﻥ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﺩﺍﺷﺖ.
: ﺑﺒﻴﻦ ﺑﭽﻪ ﻧﻨﻪ! ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺩﻭﻧﻢ ﻧﻨﻪ ﺍﺯ ﻛﺪﻭﻡ ﮔﻮﺭﻱ ﺑﺮﺍﺕ ﺑﻴﺎﺭﻡ
ﭘﺲ ﺯﻕ ﺯﻕ ﻧﻜﻦ ﺍﻭﻥ ﻏﺬﺍ ﺭﻭ ﻛﻮﻓﺖ ﻛﻦ.
ﻳﻮﺟﻴﻦ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻱ ﺍﺷﻜﻴﺶ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺗﺶ ﺷﺒﺎﻫﺖ
ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺎ ﻏﺬﺍﻱ ﺳﮓ ﻫﺎﻱ ﻭﻟﮕﺮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪ.
ﻣﻐﺰﺵ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ: ﻳﻮ ﺍﻭﻥ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺏ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺨﻮﺭ!
ﺍﻣﺎ ﻗﻠﺒﺶ ﺑﺎ ﻧﺪﺍﻳﻲ ﺳﺮﺳﺎﻡ ﺁﻭﺭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻲ ﺯﺩ: ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﻩ
ﺑﺨﻮﺭ ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﻣﻲ ﻣﻴﻤﺮﻱ.
ﺩﻧﻴﺎﻱ ﻋﺮﻭﺳﻜﻲ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺷﺐ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎﻱ
ﻛﺼﺎﻓﺖ ﺑﺎﺭ ﺳﮓ ﻫﺎﻱ ﻭﻟﮕﺮﺩ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻫﺎ ﺷﺪ.
ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺭﻭﺡ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺰﻭﻱ ﺗﺮ ﻣﻲ
ﻛﺮﺩ.
ﺣﺎﻝ:
ﺩﺭ ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺩﺍﺷﺖ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ.
ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺸﺖ!
ﻳﻮﺟﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺭﻭﺡ ﻟﻄﻴﻒ ﻛﻮﺩﻛﻴﺶ ﺭﺍ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺯﺑﺎﻟﻪ ﻫﺎﻱ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ
ﻫﺎ ،ﺑﺮﺩﻩ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻛﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﺪﺭﻱ ﻛﻪ
ﻧﺎﺟﻲ ﺍﺵ ﺑﻮﺩ ﺍﺷﻚ ﻣﻲ ﺭﻳﺨﺖ.
-ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻱ ﺯﺧﻢ ﻫﺎﻱ ﻣﻨﻮ ﺑﺎﺯ ﻛﻨﻲ ﺟﻐﻠﻪ؟؟!
ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺍﺧﻢ ﻣﺤﻮﻱ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺯﻳﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ: ﻣﻲ
ﺧﻮﺍﻡ ﺩﺭﻣﺎﻧﺸﻮﻥ ﻛﻨﻢ.
ﺑﻪ ﻧﺎﮔﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﺍﻱ ﺧﻮﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﻠﻮﻝ 212 ﺷﺪ.
ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍ، ﺻﺪﺍﻱ ﺷﻜﺴﺘﻦ ﮔﻠﺪﺍﻥ ﺗﻮﻱ ﺳﻠﻮﻝ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍﻱ
ﺷﻜﺴﺘﻦ ﻗﻠﺐ ﺟﻴﻤﻴﻨﻲ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﻣﺎﻫﻴﭽﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﻨﺨﻮﺍﻧﺶ
ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ!
ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﭘﺴﺮﻙ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ
ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺩﺭﻭﻧﺶ ﺑﻮﺩ ﺍﺷﻚ ﺭﻳﺨﺖ ﻭ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﭘﻴﻤﺎﻥ
ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺩﺍﺷﺖ.
ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻧﻴﺴﺖ؟؟
ﻭﺟﻮﺩﺕ ﺩﺭ ﻛﺸﻤﻜﺶ ﻫﺎﻱ ﺟﻴﻤﻴﻦ ﻭ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺣﻲ ﻛﻪ
ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ.
ﺷﺎﻳﺪ ﭘﻮﺯﺧﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﺿﺮﻳﻒ ﻭ ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ
ﺍﺵ ﮔﻮﺍﻩ ﻣﻲ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻓﺴﺎﺭ ﺭﻭﺣﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻮﺟﻴﻦ
ﻧﺒﺎﺧﺘﻪ.
+ﺏ...ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ!
ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻛﻪ ﻟﺮﺯ ﻫﺎﻱ ﭘﺴﺮﻙ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﻛﺸﻴﺪ.
ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﺴﺮﻙ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﺗﻮﻫﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﭘﺴﺮ 6 ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺯﻳﺮ ﺧﺎﻙ ﺍﺭﻣﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ.
-ﻫﻴﻴﻴﻴﻴﺶ...ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﻣﻲ ﺑﺮﻣﺖ ﭘﻴﺶ ﺳﺮﻭﺍﻥ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ
ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻲ.
ﻳﻮﺟﻴﻦ ﺍﺧﻤﻲ ﻛﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻲ ﻣﻨﺖ ﺟﻴﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ
ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ.
+ﻡ...ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ!
ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻱ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻫﺎﻱ ﻳﻮ، ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻋﻬﺪ ﺑﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ
ﺑﮕﻮﻳﺪ.
ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻳﻮﺟﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺟﻴﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﺧﻠﻖ
ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺍﺯ ﺯﺧﻢ ﻫﺎﻱ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺿﻌﻴﻔﺶ ﺗﺎ ﻣﺮﻫﻢ ﻫﺎﻱ ﺑﻲ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺭﻭﺍﻥ
ﭘﺰﺷﻜﺶ.
ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﻭ ﺟﻨﻮﻥ ﺩﺭﻭﻧﻴﺶ.
ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻳﻮﺟﻴﻨﻲ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ
ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻛﺮﺩﻩ!
.......................................................................................
#BTS
#hopmin
#هوپمین
#وانشات
۱۱۷
۱۴ آذر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.